W oficjalnych uroczystościach popołudniowych od godz.14:00  na placu przed budynkiem dawnej komendantury w Sachsenhausen powitał zebranych na uroczystościach 73.rocznicy oswobodzenia więźniów od niemieckich-nazistowskich oprawców przez żołnierzy polskich i radzieckich pan prof. dr Günter Morsch ,dyrektor fundacji Brandenburgische Gedenkstätten. W uroczystościach wzięli udział  polscy przedstawiciele rządowi między innymi: wiceminister kultury Jarosław Sellin i Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych,

Jan Józef Kasprzyk,przedstawiciele Konsulatu RP w Berlinie na czele z panem Konsulem Polonijnym Markiem Sorgowickim młodzież szkolna, liczna Polonia i klubowicze GP Berlin-Brandenburg. Po oficjalnym powitaniu Polacy udali się pod pomniki  pomordowanych w obozie duchownych polskich i niemieckich i dowódcy AK śp. generała dyw. Stefana  Roweckiego ps. ”Grot”. Pomnik pamięci generała dyw. Stefana Roweckiego „Grota“ pierwszego dowódcy i współtwórcy największej armii podziemnej - Armii Krajowej  w okupowanej Europie został odsłonięty i poświęcony 4 listopada 2014 r.  na terenie byłego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen  w 70 rocznicę jego śmierci. Po złożenie wieńców ksiądz wspólnie z uczestnikami odmówili modlitwę. Następnie wszyscy udali się pod tablicę pamiątkową, gdzie wygłosili referaty pan minister Kasprzyk i pan wiceminister Sellin. Specjalne podziękowanie  gościom z Polski i zgromadzonej Polonii przekazał dyrektor Morsch,podkreślając jak wielkie ofiary poniósł Naród Polski. Następnie wszyscy uczestnicy zwiedzili blok gdzie oprawcy z SS przetrzymywali ,torturowali i mordowali więźniów szczególnie ważnych i niebezpiecznych dla III Rzeszy. O godz.15:30 w „Station Z” odbyły się centralne uroczystości wraz ze składaniem wieńców. Referaty wygłosili pan dyrektor Morsch, pan Prezydent Międzynarodowego Komitetu Sachsenhausen  Bernt Lund ,minister Kultury i Mediów pani prof. dr Monika Grütters i pani minister kraju związkowego Brandenburgii d/s nauki, rozwoju i kultury dr Martina Münch.Ogromnymi brawami nagrodzono odczytany referat przez Leona Schwarzbauma, któremu szczęśliwie udało się przeżyć gehennę obozu Auschwitz i Sachsenhausen. Wszyscy uczestnicy odmówili modlitwę Ojcze nasz...zaintonowaną przez Jose Gaasch-Traufflera a następnie zaśpiewano Moorsoldatenlied, pod przewodnictwem pana Petera Siche. Rabin pan prof. Andreas Nachama z żydowskiej gminy Berlin odmówił Kaddisch. Złożeniem wieńców pod pomnikiem przez poszczególne delegacje zakończyły się uroczystości obchodów 73.lecia wyzwolenia niemieckiego- nazistowskiego obozu Sachsenhausen.

 Z udziałem byłych więźniarek ,Polonii i Pierwszej  Damy Agaty Kornhauser-Dudy odbyły się uroczystość 73. rocznicy wyzwolenia niemieckiego obozu KL Ravensbrück.

„SS uważała Sachsenhausen, za H. Himmlerem, za wzorcowy obóz pod względem organizacyjnym. Stąd już w 1938 r. w wydzielonych budynkach na terenie obozu został pomieszczony Inspektorat Obozów koncentracyjnych (Inspektion der Konzentrationslager), zarządzający wszystkimi niemieckimi obozami koncentracyjnymi, w tym również zlokalizowanymi w okupowanej Polsce. Szkoliło się tu wielu komendantów i wysokich funkcjonariuszy SS, którzy później obejmowali funkcje w innych obozach (m.in. Rudolf Höss – późniejszy komendant KL Auschwitz).W obozie Sachsenhausen dokonywano zbrodniczych eksperymentów medycznych na więźniach, które często kończyły się śmiercią lub kalectwem. Między innymi w 1941 r. przeprowadzono tu na jeńcach sowieckich próby masowego uśmiercania przy pomocy gazu w zaadaptowanych do tego celu ciężarówkach, których potem używano m.in. w ośrodku zagłady Kulmhof i w KL Majdanek. 1942 roku zbudowano komorę gazową, krematoria i izbę przeznaczoną do egzekucji przez rozstrzelanie.[potrzebny przypis]

W latach 1942–1944, w wydzielonych dodatkowym ogrodzeniem barakach 18 i 19, około 140 więźniów, pracowało nad fałszowaniem funtów brytyjskich, paszportów, wiz, pieczęci i innych dokumentów. W przypadku funtów sfałszowane banknoty praktycznie nie różniły się od oryginałów. Fakt ten upamiętnia obecnie skromna ekspozycja na terenie obozu[1].

Na początku 1945 roku w obozie znajdowało się prawie 60 000 więźniów, a dalsze 20 000 w podobozach. Po przekroczeniu Odry przez Armię Czerwoną, rozpoczęto ewakuację obozu w dniu (1 lutego 1945). Więźniów niezdolnych do marszu wymordowano, innych popędzono w „marszach Śmierci” do innych obozów, m.in. do KL Mauthausen-Gusen oraz Bergen-Belsen. Na początku kwietnia 1945 r. obóz został zbombardowany przez lotnictwo alianckie (ze względu na fabrykę granatników). Zginęło około 800 więźniów.

Obóz został wyzwolony 22 kwietnia 1945 r. przez oddziały 2 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego Wojska Polskiego oraz Armii Czerwonej. W obozie w tym momencie znajdowało się jedynie 3000 więźniów, z których kilkaset zmarło w okresie kilku tygodni po wyzwoleniu. Obozowi podlegała ponad setka podobozów i komand zewnętrznych. Więźniowie byli używani do pracy niewolniczej dla niemieckich przedsiębiorstw, m.in. zakładów lotniczych Heinkel w Oranienburgu czy fabryki Siemens, lub AEG w niedalekim Berlinie.

Z rozkazu Heinricha Himmlera w listopadzie 1938 r. grupa więźniów z pobliskiego KL Sachsenhausen rozpoczęła budowę obozu dla kobiet. Ravensbrück przejął funkcję głównego obozu kobiecego, pełnioną wcześniej przez KL Lichtenburg. Pierwsza grupa kobiet dotarła w marcu 1939. Początkowe założenia budownicze zakładały 15 000 więźniarek, obóz jednak był wielokrotnie powiększany.

Przy obozach zostały zbudowane hale produkcyjne (niem. Industriehof), w których więźniarki były wykorzystywane do prac niewolniczych, na rzecz firm niemieckich (m.in. Siemens & Halske).

W latach 1942-1944 w KL Ravensbrück przeprowadzano zbrodnicze doświadczenia pseudomedyczne na więźniarkach – w większości młodych Polkach. Operacjom kostnym i mięśniowym poddano 86 więźniarek, w tym 74 Polki, przy czym wiele z tych, które przeżyły, zostało kalekami. Od 120 do 140 kobiet narodowości romskiej i Sinti poddano sterylizacji. Więźniarkom wstrzykiwano również bakterie.

Od 1942 roku kobiety wycieńczone i niezdolne do pracy uśmiercano w pobliskich komorach gazowych oraz zastrzykami dosercowymi fenolu. W ten sposób zgładzono również wiele Żydówek. Pod koniec roku 1944 została oddana do użytku w samym obozie komora gazowa, w której uśmiercono 5 do 6 tys. osób.

Do 1945 r. powstało ponad 70 podobozów KL Ravensbrück i wiele komand zewnętrznych. Nie wszystkie były przeznaczone dla kobiet: w 1941 r., w pobliżu obozu kobiecego, hitlerowcy założyli obóz męski, którego więźniowie byli używani do rozbudowy infrastruktury obozowo-przemysłowej, a latem 1942 r. założono w pobliżu Ravensbrück podobóz dla młodzieży: Jugendschutzlager Uckermark.

Wobec zbliżającej się Armii Czerwonej nasiliła się polityka eksterminacji. W kwietniu 1945 dziesiątki tysięcy kobiet zostało skierowanych w kierunku północno-zachodnim na tzw. marsze śmierci. 30 kwietnia 1945 r. Armia Czerwona oswobodziła 2000–3000 wycieńczonych i chorych kobiet oraz kilkuset mężczyzn z pobliskiego podobozu. Wielu z nich zmarło na skutek wycieńczenia.”źródło:Wikipedia