back to top
10.8 C
Berlin
Samstag, Oktober 12, 2024

Ein Familiendrama aus Bad Harzburg

Auf was sollte man Achten, wenn man dem eigenen Sohn die gesamte Immobilie Notariell vererbt.Ein Familiendrama aus...

The Knights of Rizal

Am 11. Juli 2020 fand in den historischen Räumlichkeiten der Äbtestube im Hof zu Wil die Gründung...

Wie die Schweiz über Jahre radioaktives Material im Meer entsorgte

Der Güterzug steht in Siggenthal im Aargau zur Abfahrt bereit, beladen mit rund hundert Behältern. Es ist...

22.04.2018 – 73.rocznica wyzwolenia niemieckiego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen

WeltweitBeiträge aus Polen22.04.2018 - 73.rocznica wyzwolenia niemieckiego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen

W oficjalnych uroczystościach popołudniowych od godz.14:00  na placu przed budynkiem dawnej komendantury w Sachsenhausen powitał zebranych na uroczystościach 73.rocznicy oswobodzenia więźniów od niemieckich-nazistowskich oprawców przez żołnierzy polskich i radzieckich pan prof. dr Günter Morsch ,dyrektor fundacji Brandenburgische Gedenkstätten. W uroczystościach wzięli udział  polscy przedstawiciele rządowi między innymi: wiceminister kultury Jarosław Sellin i Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych,

Jan Józef Kasprzyk,przedstawiciele Konsulatu RP w Berlinie na czele z panem Konsulem Polonijnym Markiem Sorgowickim młodzież szkolna, liczna Polonia i klubowicze GP Berlin-Brandenburg. Po oficjalnym powitaniu Polacy udali się pod pomniki  pomordowanych w obozie duchownych polskich i niemieckich i dowódcy AK śp. generała dyw. Stefana  Roweckiego ps. ”Grot”. Pomnik pamięci generała dyw. Stefana Roweckiego „Grota“ pierwszego dowódcy i współtwórcy największej armii podziemnej – Armii Krajowej  w okupowanej Europie został odsłonięty i poświęcony 4 listopada 2014 r.  na terenie byłego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen  w 70 rocznicę jego śmierci. Po złożenie wieńców ksiądz wspólnie z uczestnikami odmówili modlitwę. Następnie wszyscy udali się pod tablicę pamiątkową, gdzie wygłosili referaty pan minister Kasprzyk i pan wiceminister Sellin. Specjalne podziękowanie  gościom z Polski i zgromadzonej Polonii przekazał dyrektor Morsch,podkreślając jak wielkie ofiary poniósł Naród Polski. Następnie wszyscy uczestnicy zwiedzili blok gdzie oprawcy z SS przetrzymywali ,torturowali i mordowali więźniów szczególnie ważnych i niebezpiecznych dla III Rzeszy. O godz.15:30 w „Station Z” odbyły się centralne uroczystości wraz ze składaniem wieńców. Referaty wygłosili pan dyrektor Morsch, pan Prezydent Międzynarodowego Komitetu Sachsenhausen  Bernt Lund ,minister Kultury i Mediów pani prof. dr Monika Grütters i pani minister kraju związkowego Brandenburgii d/s nauki, rozwoju i kultury dr Martina Münch.Ogromnymi brawami nagrodzono odczytany referat przez Leona Schwarzbauma, któremu szczęśliwie udało się przeżyć gehennę obozu Auschwitz i Sachsenhausen. Wszyscy uczestnicy odmówili modlitwę Ojcze nasz…zaintonowaną przez Jose Gaasch-Traufflera a następnie zaśpiewano Moorsoldatenlied, pod przewodnictwem pana Petera Siche. Rabin pan prof. Andreas Nachama z żydowskiej gminy Berlin odmówił Kaddisch. Złożeniem wieńców pod pomnikiem przez poszczególne delegacje zakończyły się uroczystości obchodów 73.lecia wyzwolenia niemieckiego- nazistowskiego obozu Sachsenhausen.

 Z udziałem byłych więźniarek ,Polonii i Pierwszej  Damy Agaty Kornhauser-Dudy odbyły się uroczystość 73. rocznicy wyzwolenia niemieckiego obozu KL Ravensbrück.

„SS uważała Sachsenhausen, za H. Himmlerem, za wzorcowy obóz pod względem organizacyjnym. Stąd już w 1938 r. w wydzielonych budynkach na terenie obozu został pomieszczony Inspektorat Obozów koncentracyjnych (Inspektion der Konzentrationslager), zarządzający wszystkimi niemieckimi obozami koncentracyjnymi, w tym również zlokalizowanymi w okupowanej Polsce. Szkoliło się tu wielu komendantów i wysokich funkcjonariuszy SS, którzy później obejmowali funkcje w innych obozach (m.in. Rudolf Höss – późniejszy komendant KL Auschwitz).W obozie Sachsenhausen dokonywano zbrodniczych eksperymentów medycznych na więźniach, które często kończyły się śmiercią lub kalectwem. Między innymi w 1941 r. przeprowadzono tu na jeńcach sowieckich próby masowego uśmiercania przy pomocy gazu w zaadaptowanych do tego celu ciężarówkach, których potem używano m.in. w ośrodku zagłady Kulmhof i w KL Majdanek. 1942 roku zbudowano komorę gazową, krematoria i izbę przeznaczoną do egzekucji przez rozstrzelanie.[potrzebny przypis]

W latach 1942–1944, w wydzielonych dodatkowym ogrodzeniem barakach 18 i 19, około 140 więźniów, pracowało nad fałszowaniem funtów brytyjskich, paszportów, wiz, pieczęci i innych dokumentów. W przypadku funtów sfałszowane banknoty praktycznie nie różniły się od oryginałów. Fakt ten upamiętnia obecnie skromna ekspozycja na terenie obozu[1].

Na początku 1945 roku w obozie znajdowało się prawie 60 000 więźniów, a dalsze 20 000 w podobozach. Po przekroczeniu Odry przez Armię Czerwoną, rozpoczęto ewakuację obozu w dniu (1 lutego 1945). Więźniów niezdolnych do marszu wymordowano, innych popędzono w „marszach Śmierci” do innych obozów, m.in. do KL Mauthausen-Gusen oraz Bergen-Belsen. Na początku kwietnia 1945 r. obóz został zbombardowany przez lotnictwo alianckie (ze względu na fabrykę granatników). Zginęło około 800 więźniów.

Obóz został wyzwolony 22 kwietnia 1945 r. przez oddziały 2 Warszawskiej Dywizji Piechoty im. Henryka Dąbrowskiego Wojska Polskiego oraz Armii Czerwonej. W obozie w tym momencie znajdowało się jedynie 3000 więźniów, z których kilkaset zmarło w okresie kilku tygodni po wyzwoleniu. Obozowi podlegała ponad setka podobozów i komand zewnętrznych. Więźniowie byli używani do pracy niewolniczej dla niemieckich przedsiębiorstw, m.in. zakładów lotniczych Heinkel w Oranienburgu czy fabryki Siemens, lub AEG w niedalekim Berlinie.

Z rozkazu Heinricha Himmlera w listopadzie 1938 r. grupa więźniów z pobliskiego KL Sachsenhausen rozpoczęła budowę obozu dla kobiet. Ravensbrück przejął funkcję głównego obozu kobiecego, pełnioną wcześniej przez KL Lichtenburg. Pierwsza grupa kobiet dotarła w marcu 1939. Początkowe założenia budownicze zakładały 15 000 więźniarek, obóz jednak był wielokrotnie powiększany.

Przy obozach zostały zbudowane hale produkcyjne (niem. Industriehof), w których więźniarki były wykorzystywane do prac niewolniczych, na rzecz firm niemieckich (m.in. Siemens & Halske).

W latach 1942-1944 w KL Ravensbrück przeprowadzano zbrodnicze doświadczenia pseudomedyczne na więźniarkach – w większości młodych Polkach. Operacjom kostnym i mięśniowym poddano 86 więźniarek, w tym 74 Polki, przy czym wiele z tych, które przeżyły, zostało kalekami. Od 120 do 140 kobiet narodowości romskiej i Sinti poddano sterylizacji. Więźniarkom wstrzykiwano również bakterie.

Od 1942 roku kobiety wycieńczone i niezdolne do pracy uśmiercano w pobliskich komorach gazowych oraz zastrzykami dosercowymi fenolu. W ten sposób zgładzono również wiele Żydówek. Pod koniec roku 1944 została oddana do użytku w samym obozie komora gazowa, w której uśmiercono 5 do 6 tys. osób.

Do 1945 r. powstało ponad 70 podobozów KL Ravensbrück i wiele komand zewnętrznych. Nie wszystkie były przeznaczone dla kobiet: w 1941 r., w pobliżu obozu kobiecego, hitlerowcy założyli obóz męski, którego więźniowie byli używani do rozbudowy infrastruktury obozowo-przemysłowej, a latem 1942 r. założono w pobliżu Ravensbrück podobóz dla młodzieży: Jugendschutzlager Uckermark.

Wobec zbliżającej się Armii Czerwonej nasiliła się polityka eksterminacji. W kwietniu 1945 dziesiątki tysięcy kobiet zostało skierowanych w kierunku północno-zachodnim na tzw. marsze śmierci. 30 kwietnia 1945 r. Armia Czerwona oswobodziła 2000–3000 wycieńczonych i chorych kobiet oraz kilkuset mężczyzn z pobliskiego podobozu. Wielu z nich zmarło na skutek wycieńczenia.”źródło:Wikipedia

Check out our other content

Check out other tags:

Most Popular Articles